Kendimi bildim bileli aksi uyanıyorum her 10 Kasım sabahına. Ağır ve derin bir sessizlik kaplıyor dört bir yanımı. Her yıl aynı sızıyı yeniden hissediyorum içimde. Öyle bir acı ki tazelendikçe kök salıyor, göğsümün tam ortasında yerini alıyor.
Hiç görmedim seni, yakından hissedemedim gözlerindeki kararlılığı, içindeki şefkati… Yüzünü sararmış fotoğraflardan tanıdım, cızırtılı kayıtlarda duydum yalnızca sesini... Ama her 10 Kasımda tepeden tırnağa hissediyorum sensizliğin derinliğini ve bir milletin içindeki o boşluğun soğukluğunu. Sonra“Beni görmek demek, mutlaka yüzümü görmek değildir. Benim düşüncelerimi, duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız, bu yeterlidir” cümlelerin yankılanıyor kulağımda. Evet diyorum, seni görmedim ama anladım. Anlamaya çalışıyorum, hissediyorum ve senin bıraktığın mirasla büyüyorum.
Saat dokuzu beş geçe acı acı bağıran siren sesleriyle hayat bir anlığına duruyor ülkemin dört bir yanında ve ben duyduğum an siren sesini gözlerimi kapatıyorum, takvim yaprakları bir anda 1938 yılını gösteriyor.
O an biliyorum ki yalnız değilim bu duygularla. Etrafımdaki her bir insan, benimle aynı hislerle bakıyor uzaklara. Kalplerimiz ortak bir hüzünde buluşuyor, ve herkes Atatürk’e olan minnetini, özlemini, sana duyduğu büyük saygıyı dile getirmeden hissediyor içinde, birbirinde.
Şahit oluyorum daha çok küçükken söylemeye başladığımız o şarkıdaki sözlerin gerçekliğine “Atatürk ölmedi, yüreğimde yaşıyor” Gerçekten de, her 10 Kasım’da içimizde yaşadığını daha derin bir şevkle anlıyoruz ve seni her anımızda, her bir ferdimizin yüreğinde yaşatıyoruz.
Bu yüzdendir ki yılın geri kalan günlerinde çoğunlukla fark edemediğimiz bu hisler her 10 Kasım’da yeniden gün yüzüne çıkıyor, derin bir özlem, gurur ve minnet duygusu ile yüreğimizi kaplıyor. Bir kez daha görüyoruz ki Mustafa Kemal Atatürk, bugün bu ülkenin dört bir yanında atan yüreklerde yeniden can bulan, her yaştan insanda yeniden hayat bulan bir düşünce olarak karşımıza çıkıyor.
10 Kasım, bir milletin sana olan minnetini ve bağlılığını bir kez daha tazelediği gün oluyor bunca duygu yoğunluğunun içinde. Sana duyduğumuz minnet ve bağlılık, hiç azalmadan, aksine her yıl daha da güçlenerek büyüyor içimizde. Her ne kadar özlem sızısı hiç bitmeyecek olsa da bununla yaşamayı, seni yaşatmayı daha iyi öğretiyor bize.
Bıraktığın her şey için minnettarım, sen bu ülkenin imzasısın…Sonsuz teşekkür ederim yarınlarıma ışık, bana cesaret kattığın için. Ruhun şâd olsun Ata’m; bıraktığın miras, sonsuza dek yüreklerimizde yaşayacak.
Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim!
Comments